YORULDUM ANNE
YORULDUM ANNE
Kelepçeli ellerimle sana sarılmak isterken Kokunu hissetmek yetiyor anne Kaç gece göz yaşlarımı pamuk ellerinle Sildiğini görürdüm anne Acı bir intiharın ipi ellerimde seni beklerken Buğulu kentin yalpalanmış kaldırımlarında Zifiri gecenin karanlığı yüreğime dokunduğunda Bir tek seni özledim ben yokluğunda Adım başı seni yutkundum caddelerde Sen geldin aklıma Tenin, kokun, sesin, nefesin Bir de canımı acıtan yokluğun geldi anne Denize fırlattım sensiz geçen gecelerimi Bir taraftan yağmura eşlik etti renksiz gözlerim Sustum, dokunmak istemedim sensiz aydınlıklara Karaladığım kâğıtlarda suretin belirdi karşımda Dinlediğim şarkılarda çınlattı kulağımı İki hece yankılandı dağların saklı kalan bağrında ANNE ! Yoruldum anne Hayatın en aşifte yanları yaraladı yüreğimi Sağlıklı düşünemez oldum kurduğum hayalleri Renklerde kayboldu gözlerimden Buğusu gitti hayatımın Kaldım yine tek başıma avare ortalarda Ellerinin sıcaklığı kalbimde saklı hala Gel anne kirlenmiş kentin kucağında Yoruldum ANNE ! Bir bayram sabahı çatlayan ellerinden yine öpmek istedim Hiç bayram yaşamdım ki anne! Kırlarda senden en güzel çiçeği toplamak istedim Heyhat senden güzel bir çiçek bulamadım anne ! Gök mavisi gözlerin geldi aklıma Yığılıp kaldım düşlerimin avucuna Toparlamaya çalıştıkça kuruyan yanlarımı Bir Senin varlığın ısıttı canımı Aç kollarını ben geldim anne Hayatın sillesinden yoruldum anne ! Birgül Afşin |