Gözlerini görmeden,sözlerinde edeple susmayı öğrettin....

Elimde dört ekmek,
Bir adam karşımda.
Ekstradan bir de poğaça yiyorum yolda.

Bana para ver diyor ezile büzüle,
Hastahanede yatan ...
Yeter,ben öğrenciyim,bak halime!

Ama hiç utanmadan aldı 15 kuruşu,
Sakallar sigaradan olmuş sapsarı,
Yine de içim cız etti,ne yapaydım yani!

Sonra aynı sokak da,aynı merasim,
Çöp kamyonu ve iki devri daimim.
Selam vermedim bu sefer,direk geçtim.

Sonra vardım ki şiir yazayım deftere,
Konusu belliydi;fakat sözcüklerim?
Ne yapayım,bu gece yine didinmedim.

Sadece o güzel nasıma ithaf edilsin diye,
Güzel bir dörtlük kurdum onun sevgisi ile:

’Daldığım an,
Gördüğüm can,
Bu kalpte her zaman;
Sensin sadece,buna inan!’

Uykum gelir mi bilmem,bugün ayarı kaçırdım,
Hani ezana da az kaldı,bari bekleyeyim az daha.
Nasıl olsa akşama sefa var kaplıcada!