Kİ SOKRAT HENÜZ AĞZI BOZUK
Dudaklarımdan bir küfrü çıkarıp
Biraz Ölüm beklemiştim Düştüğümde Oysa Tanrının yasakladığını anlattılar bana Bende ölümümü Henüz ceset değilken ve kurtlar Yememişken göz bebeklerimi Balmumuna sarıp Kapılar kapattım üstüne Belli ki inançsız olduğuma hüküm verildi Belki niceden bile inançsız Zerdüşün diline düşmüş kadar Aptal ve yavan Bir yol var biliyorum Çünkü ben bunun için yaşıyorum Boğazımda bir avuç küle dönerken sigara Ben bunun için mi yaşıyorum En büyük olmak için yola çıktığında Bonapart Ki Stalingrad düşmemişken Moskova isyana hazır Romantik bir kışın realist zemherisinde titrerken Ki incele incele sonunda tenim Değdiğinde iliğime Kumar masasından kalktı insan Yahut Parası bitti battı Henüz ateşi tatmamışken şeytanla Biraz çıplak Biraz giyinik Yenik bir kadın geçiyor koynumdan Bir Yusuf’tu çocuklar Züleyhalar eskisi kadar ateş Yusuflar şimdiki kadar ateş Düşerken son kale Bulaşan avuçlara bir sıcak ter Gerisi Bir gecelik haz Mümkün bir rüyanın gayri mümkün yorumu Bu sadece oyundu Oynandı bitti Şiir yazıldığında ki Sokrat henüz ağzı bozuk Sezar daha canlı Bürütüs kana hasret Dilimde bir küfür sıralı Ağzı bozuk Tüm yaşamaya MEKANSIZ GERİ DÖNDÜ... SELAMLAR |