bir enkaza geri dönmek istemez gidenler, hangi şehirde uyandığını bilmemek ve -belki bir gün- umuduyla yaşamak en kötü kader olsa gerek. arar gözler bin bir umutla, güneşin her doğuşunda, her batışında ağlamak nasıl bir duygudur bilirim. bir inat değildir yalnızlık, bu durumu değiştirmek istemez hiç kimse. kadehler ve karanfiller mum ışığında yıldız gibidirler gece karanlığında, dokun saçlarıma ki; sakın özledim sanma. özlemek yakışmıyor bu mevsimde hiçbir ayrılığa.

keman sesi ve birazda barut, yokluğun sanki dünden kalan kurşun yarası sinemde. Hayal kurmak parayla değil ya, içimizden gelen tüm şarkıları söylemekte. ten suskun, biz suskun, biz suyskun ve izler’imiz suskun..

kurak bedenlerde yaşatalım umutlarımızı, arzular yalan, beklemek yalan..

hadi şimdi bir dilek bağlayalım bu şiirin kıyısına. Sen beni dile, ben biz’i. ama hiçbir zaman unutma ki: bu bir tiyatro değil- kukla değil sevgi- hangi ipi çeksen ölürüz biz.


tebrik ederim.