Sus/sanasus dedi karanlıkta bir ses yöneldim sese doğru yoktu kimsecikler hayalle gerçek arası birşeydi yürek sesim miydi yoksa oysa susmamış mıydım susmuştum yazmıyordum bile ne batan güneşi ne sararmış yaprakları ne de kıyılara çarpan dalgaların sesini... hatta ağlayamıyordum bile uzun zamandır ne ayrılığıma ne de sonsuz yalnızlığıma işte bu yüzdendir bir anlam verememiştim o sese sus! susuyorum susadım usul usul evet en çok s/ana susadım... şehir kapamıştı yine gözlerini siyah perdelerini örtmüştü geceye yavru köpeğin havlaması geliyordu uzaklardan geceye arkadaş olmak istercesine belli belirsiz fısıldar gibi rüzgarın sesi de duyuluyordu ah bu sessizlik ah bu sensizlik düşlediğim ne varsa delilik... yağmurlu bir günde yollara vursam kendimi ıslansam ıslansam... yağmurlar da terketmişti şehrimi oysa kendimi bildim bileli bir ileri bir geri hep aynı yerde ıssızlığın ortasında ne dibe vurabiliyordum ne de baş edebiliyordum yalnızlığımla sonra daha sonra kapa artık gözlerini sus/sana... |
şehir kapamıştı yine gözlerini
siyah perdelerini örtmüştü geceye
yavru köpeğin havlaması geliyordu uzaklardan
geceye arkadaş olmak istercesine
belli belirsiz fısıldar gibi rüzgarın sesi de duyuluyordu
ah bu sessizlik
ah bu sensizlik
düşlediğim ne varsa delilik...
ANLAMLI BİR DUYGU SELİ BİR YÜREK SESİYDİ..YÜREĞİNİZ VEDE KALEMİNİZ DERT GÖRMESİN.