Bir saat bu dünya,
Sabah başlıyor ve akşam bitiyor.
Farkında olana!

Bir mana olunca;
Hayatında bir manası oluyor.
İnsan oldukça!

Ve duacı olmaya,
Gönlünü insan veriyor.
Sevgiyle doldukça!

Sevmek olmayınca da;
Yaşarken ölüyor;
Her saat başında!
her dakikada her saniyede tebrikler sairim

Dede ile torun öyle bir sohbete dalıyorlar ki konu insan ömrüne gelip dayanıyor.Söz arasında torun dedeye sorar;

-Dedeciğim insan ömrü ne kadardır?

-Ezanla namaz vakti arası kadardır oğlum!..

Torun şaşırıp, dedesinin yüzüne bakarak;

-Dedeciğim bu nasıl olur? Ezanla namaz arası çok kısadır.

Dede torununun anlamadığının farkına varıp başlar anlatmaya;

-Hani insan doğduğunda kulağına ezan okunur ve ardından ismi söylenir ya üç kere.

-Evet dedeciğim siz anlatmıştınız biliyorum.

-Peki o ezanın namazı var mıdır?

-Hayır dedeciğim.

-İşte yavrum, hayata göz açılan andan itibaren, ilk ezanı duydu kulakların ama namazı kılınmadı.Sonra insanlar öldüğünde bir namaz kılınır onun ezanı var mıdır, der dede.

-Hayır dedeciğim.İnsan oldüğünde ezan okunmaz Sal'a cerilir.

-Evet oğlum doğrudur.O namaz ezansız kılınır.İlk ezan doğunca kulağına okundu ama namazı kılınmadı.Son namazda ölünce kılınıldı.

torun hemen araya girdi;

-Anladım dedeciğim.Dediğin çok doğruymuş.çok tşk ediyorum, deyip dedesine sıkı sıkı sarılır çocuk...


Dört mevsim elli iki hafta bu dünya...

yani, 365 gün 6 saat

yani Ezanla namaz vakti arasıdır ömür.

Şiiriniz bana bu anektodu hatırlattı ve paylaşmak istedim.Çok güzeldi tebrikler.

Kitabın orta yerinden girmişsin. :) Fotoğrafta harika.

Sevgiler Sayın Yazarım.