Kurşuni G/izlerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İnsan ve yaşama dair...
Doğumu bildiğin kadar bilirsin ölümü
Ölümü bildiğin kadar görmezden gelir us’un Gidilecek olmanın soğuk ve ıssız yanını düşledikçe Ürperirsin elinin sıcaklığı kadar,gelecek olmasından ecelin… Oysa uğruna ölecek birileri hep olmuştur Sus semeresiyle… Hep ‘umarım’ların ve ‘keşke’lerin sırtında sesin şekilsiz Hep ağıt bulutlarının sağanağında hıçkırırsın yaşama Ruhun acıyla beslenir yana yakıla nabzın efkâra doyar Görkemli ağrıların eşiğinde ağlamaklı tebessümlerin Dönülmez yolların pişmanlığında hicranlı naifliğin Hep anılmak istemişsindir oysa Kendini kendi girdabında sırt üstü bulmuşsundur … Saydam bakışların sislenir zamanla Bu yüzdendir kirpiğin ucunda tek damlanın oluşu Bu yüzdendir çocukluğunun zamanın arsızlığına duruşu Bencilliğinin yeryüzüne soyunuşu Bu yüzdendir nisyan fanuslarında avaz avaz fısıltın Adını yitirirken kirpik uçlarında berceste düşlerinin Bu yüzdendir ürperişin, bıçkınlığın burçlarına düşerken Irgat başı olursun kinlerinin Çenesi düşük kentlerde büyürken Kulak kesiği dillenirsin Buğulanır çifte camlar ağıtını çehrelerken kadınlar ve çocuklar… Bu yüzdendir adını yitirdiğin anlara zerk olur sitemin bin türlüsü Hayıflanışlar Ürperişler arakesiti yılların Askıda bekli… Ve ruhunu giyip düne tövbeler düşse dualar arınır mı dudaklar bilinmez? Zamanı dilim dilim soyup dünden ç/alıntı bir bıçakla Geri gelir mi yıllar? ‘Ya da’ların ‘belki’lerin tutsaklığında kamaşırken hüzünler Terk edilen öğütler döner mi yuvasına? Yetersizsin Mahcupsun özüne… Ah… Zarif bir isyanın tesellisinde eriyecek Kuşlar gagalarından kurşun dökerken sabahlarına Şuursuz takvimlerden haberin olmadıkça Geçmiş karelerde özleyeceksin kendini Masum bakışlarına aldırmadan geçerken yıllar Taş kalpli olmayı öğreneceksin Ya da Suiistimalinde merhametinin eriyip biteceksin Kundak-kefen arası örselendikçe sabrın Vicdanını giydikçe tin’in her vakit öleceksin… Yüzüstü bıraktığın esefini nefeslen Lütfet kendine vicdanını Yüz ver itibarına Eğreti çizgilerde gözyaşı dökme Hatırlı bil ölümü Gezinirken yüreğinde ki mezar aralarında... Nefeslendikçe çiğerlerin İnce ve keskin bir hesabın ucunda sendeliyorsun Unutma yaşadıkça ölüme b/akıyorsun Karanlık bir iz bırakma dudaklarda… 01.12.2010 |
yaşadıkça ölüme akmak
hayata dair güzel bir portreydi şiir
her zaman sevgiyle,