GECENİN AĞIDI
uzun zamandır ağlamamıştım camlarda
gecenin bir yanına yağmur vurdu bir yanına kuduz yalnızlığım kimse duymadı incinmelerimi kimse görmedi ağlayan ellerimi bir amin kadar bitmişti herşey bir mefta kadar yorgundum oysa hücremde gecenin afakı devriliyordu gümbür gümbür üzerime kimse bilmedi enkazımı kimse anlamadı yağmurun intikamını yalnızlığım büyüyordu karanlığında gecenin korkuyordum yağmurdan bir de duvardaki aynadan: -ya baktığımı göremesem- AYŞE IŞIK UYANIK |
güzel bir eser
saygilarimla