SARDUNYA
Toprağım yorgun
Türlü ızdırap halindeyim En derinlerimde kaynayan bir volkan, Yüzümde kuraklık, Tenimde yeşermeye çalışan bir hayat gayesi… Varlık çabamın önüne geçmekte suret-i insan Kederli bir mevsim, Taştan kayadan ağır gökyüzü. Kuşlar çarpıyor Kuşlar düşüyor… Aksak şiirlerden geçiyorum bir ara Cılız mısralar, Yarım kalmışların eksiklerini topluyor Yol boyu sürüyor göçüşler Kiminin sırtında bir ah Kiminin avucunda. Renkler bitiyor bir zaman sonra Boz oğlanlar koşuyor Genzimi yakıyor kelebek tozları Bu mavi, bu yeşil Bu kırmızı derken Bitiyor annemin öğrettiği tüm renkler İçimdeki son ses çırpınıyor bir an: Sardunyalar daha kurumadı. Ayşe Işık Uyanık Mart 2024 |