uzun yılların yorgunluğu var üzerimde
geçilmez geçitlerin neferi
yitik hülyaların askeriydim ben
dolaşmadı ayaklarım sükut kumlarında
mayın tarlalarında koştum hep
tel örgülere takıldım
bir Muştu’yu bekledim yıllarca,belki gelir diye
gelir de yitik ümitlerimi getirir diye
ne olur bozkır tepelerin feryadından kurtarıp
zümrüt tepelerine götür beni Rehnüma

karanlıkta doğdum ben Rehnüma
güneş görmedi benim ufuklarım
hep siyah açtı çiçeklerim bu yüzden
renkleri hiç tanımadım,tanıyamadım
bir güneş gibi doğ hazan vurmuş bahçeme
çiçeklerimi renksiz bırakma Rehnüma
ufuklarım hep siyah olmasın
başka renklerini de göreyim gökyüzünün
bir ışık çiz de karanlığıma
ışık süvarilerini anlat bana Rehnüma

yıllardır mahzenlerde yaşatıldım ben
bir avuç gökyüzüne, bir tutam yeşile hasret
izbelerde rutubet nefeslerken
gül bahçesinin heyulasına mıhlayarak gözlerimi
vuslat türküleriyle yetindim bunca zaman

ve kapına geldim senin
ümit kırıntılarını toplayarak
kovma beni ikliminden,kırık koyma kanatlarımı
bükme boynumu Rehnüma

duy artık feryatlarımı
duy artık Rehnüma
Rehnüma(rehber,yol gösteren)
AYŞE IŞIK UYANIK