yoksul düşünüyorum
uykularım kaçıyor
yazmak beklenen deprem
ortak bir cinayet gibi artık aşk
sallanıyor kainat
sevgilim şiir okurken

gittikçe küçülüyor ellerim
ihtiyar balıkçılar
ağlarını çekiyor aklımdan
herkese kucak dolusu balık
bana düşen konserve kutuları
üstelik içleri de bomboş

bir şehir düşünüyorum
üstüme yıkılıyor binlerce ev
gözleri senin çocukluğun
üstelik bu kış havalar da sıcak
ölmeyi bilemeyecek kadar güzel
aklımdan geçen kuşlar

vaktimiz yok diyorum
beklediklerinden bile kaçmalısın
öyle her isteyen
zülfü yare dokunmamalı
cehenneme giden
yalnızca ikimiz olmalıyız

beklenen bir haberdin
çalı çırpıya takılıp kalmış arife
mezar başlarında duran
yüreğim zaten taş
zehrine sevdalıdır yılan
şu bizim kuyruk meselesinden

geliyorum dediğinde elan
kuraklıktan çıkmış
sesinle suya kavuşan
iki göz pınarından içmişim
söyle dualarımızı çalan
Tanrım onlar mı