Dışarıda tüm çıplaklığıyla kızgın bir zemheri
Yatıyor Aralı/k dudağında boylu boyunca
Kehanet fısıldıyor kızgın sonbahar
Sırnaşıyor Ocak kalemin kömürüne
Tutunurken parmaklıklarına lügatin
Kör kelimeler sağır mısralar
D/üşüyor parmaklarım beyaz sayfaya...



Dışarıda karanlık irkilmiş,
Masum mavi yalnızlık
Hazan susuyor kırağı vurgununa...





Açık artırımda en nihai sözcükler
Gün dudağında ısırgan
Mutemet boşluğunda salınıyor küçücük anı…



Yüzümde oynaşıyor kentlerin gürültüsü
Yüksek kaldırımların ökçe kahkahaları yankılanıyor
Gözleri kısılıyor aynaların iğreti yansımalara
O büyük dağlara küçük gölgeler sığındıkça
Güneş erkenci batıyor
Yüreğimdeki çıbana yaslanarak...



Ve gökyüzü güvercin özlemiyle tarumar iken
Dilsiz bir yağmur ağlıyor omuzlarımda
Kulağı çekilen dualar, çocuk küskünlüğünde
Başını okşasa da özgürlüğün -yalın ayak-düşleri
İzdüşümünde ruh-ser
Hakikat deste deste tutarsızlıkla ölüyor avuçlarımda
közlüğümden saçaklandıkça duman
Gri giyiyorum geceye yorgan…


Dışarıda aralıktan sarkan ocak ki-kardan adam
Şafağı söküyor alnımdan
Geveze bir zemheri gülümsüyor
Kalbime damlıyor üşüyen hüzzam...



Ve dışarıda zahmetsiz bir uğraş varken
Kurt kapanı kıskacında söz-cük
Can havlinde inanılan...



_Hicran derinliğinde iklim
Rüzgâr tünedikçe kuru dallara
Ocak’ta buz tutar ağlaman_



Ağrı eşiğimde Ocak
Beşiğinde ırgalarken Şubat’ı
Ninni söylüyor Aralı/k dudağından
Titriyor sol yanımda bir çınar ayaza teslim
Uyuyor kışa kalbim...

Meğer, çiçeklerin ağıdıymış dinmeyen ayaz
Ah… Terim kırağı tutar, toynaklarından bu(ğ)z sızarken niniler …