Yüzün var en az iki tane
baskın yemiş ordular gibi
aynalardan silinmiş
Bir tutam hüzün gibi
Bir zifiri gecede gizlice sarılmış
Gözlerinin kökü azgın
Bir yudum zeytin gözlüm
yörük belli
selamla yola alışmış
bir yudum yemeden
içmelere hırslanmış


Bende bir yüzün var
Top yekün saçlarıyla gizleniyorsun
bütün dünya kadarlar
yerlerde kirlenmiş

günahlarından tüylerin var
kızgınlığında dokunulmazlığın
karnının bir bölümünde
topyekün denizden
çırılçıplak gizleniyorsun


yok yok
senin yüzün hala var
özlemek daha başka bir şey
dallardan kaçmış çiğ damlası
minarelerde tutuşurlar
sır vermez
yağmur damlası tenhalığı sesin


yaratılmanın yoksulluğu gereklilik
bir de öğütülmüş gibi değil
gece yirmi dört cephelerinde
yüzde yüz bir tanımazlık sorunu olmalı

her yanın dudaktır ak bezelye
taneleri senin kır çiçekleri ayarında
laleliğin
sana hiç ama hiç yabancı değil
bir tutam göz ağrıması
kehribar yanın
kana bulanmış yürek
bir etek serüveni belki de

sebep zavallı ilkbahar
güneşin ilgisiz ışıklarında yapayalnız büyürsün
sendeki meryem ana elif gözleri
benimkisi kız kulesi
kutadgu biliğ gülümseyenim

anladım galiba herşeyi
kaygılı dudaklarınla yarışan
ince bir ilgi yaşam
gözleriyle harikulade yaş bulutları
Yürek safındaydım bin mil uzakta
hüzün diyecektim aslında
yüzün diyorum hep inadına

bunca çıldırdığım yetersiz
koridor görüp ölüyorum ha bire
çizmeli tülbentli kız
saçlarında 35 yıl lodos
üsküdardan otobüse biniyor
kimbilir nereye gidiyor
her çizgisi ezmeyle bilenmiş
üç ’aziz’ bakışını yakaladım
bin yıldır cephane aramış

oysa hala yüzün var
Ellerin satır gibi geceyi dograyan
Yazgılara sıgmayan
Yırtılmıs damarların
Gün aşırı intiharlar
Kim ?liği yok imgelerin
Ama yüzün var



*resim bana ait, yada gözlerimin