Gri SevgiliRuhun düşmüştü ruhsuz ressamların eline Acemi fırça darbeleriyle hoyratça Fason tablolara resmedilmeni izledim Sabrımın sınırlarında silahsız harp ettim Ne galip geldim, ne yenildim Bir kez acıya boyun eğip, gözlerime mim çekebilirdim Buna katlanabilirdim Çekmedim Dik tutup gövdemden ağır başımı An be an griye giden yolda gölge gibi peşindeydim Sen üvey sevgilerin kucağında okşatırken saçlarını Sibirya soğuğu ellere Ben yanardağlar evlat edindim yürek ayazımı ısıtayım diye Sen yoktun ya, üşüdüm yaz sıcağında Göç edebilirdim sıcak diyarlara Etmedim Her gün biraz daha ak çaldım karaya Varırım dedim belki beyaza Yolunu bekledim Hani diyorum da bazen Yok mu belledin sana rakip Dinleseydi sahipsiz yüreğim akl-ı nizamın sesini Reddi miras eder miydi haziran güneşini Kimseleri dinlemedim Kar demedim, kış demedim Bırakıp ardımda açmaya yüz tutmuş gelincikleri Kardelenleri derledim Ardından geldim Dediler ki Yanarsın, elini uzattığın ateşin oğlu Ben yanalı niceydi Onların gözleri âmâ Benim yanık izlerim yüreğimdeydi Yarama vardı melhem Uzatsaydım elimi onardım Onmadım Yangına körükdü sevdan Bilerek yandım Sararmış takvimden bir aşk anlatıyorum şimdi Di’li geçmiş zamandan daha evveli Öyle böyle değil Ölesiye severdim seni Ardında fersah ederken seneleri Beyaza varalım diye Renk paletinin bir çukurunda kaybettim kalbimi Geçmiş zaman Çıkmıyor hatıramdan Hani demiştim ya Ya siyah ol al tüm renkleri bağrına Ya beyaz ol inkâr et tümünü Ama gri olma Asla gri olma Gri renk değil g/öz yanılgısıdır Gri ikilemin makyajıdır Sonuna kadar ardından gelebilirdim Yanımda olsan Aka da karaya da meyl ederdim Ama oldum olası griyi sevmedim Ölesiye severdim de Yolculuk çok zahmetliydi bilinmeze Sen rengini kaybettin Ben kalbimi Son sözümü yutmuştum bırakırken ardını Söylüyorum şimdi Rengi solmuş sevdaların Hiç kıymeti yok sevgili |
gri aslında hayatın ta kendisdir,herşeyi içinde gizler ne ak ne karadır, soluduğumuz havada azot ,oksijen kabdioksit ,binlerce gaz vardır,bize hayat verir,soluduğumuz saf oksijen olsaydı ciğerlerimiz yanardı,her şey ak ve karanın karışımı gibi melezdir,içtiğimiz su 2hidrojen ve oksijendir,insan binlerce açeşit aminoasitten tilyarlarca hücreden oluşmuştur,sistemimiz bir yandan mide sindrimi yaparken hücre dışı sindirim aynı zamanda hücre içi sindrim yapar hücrelerimiz bir yandan ölürken aynı zamanda yenilenir ölüm ve yaşamı içinde barındırır aynı gri gibi,
şiir güzel sayın süberk