Uzaktan bakma öyle ne olur
Yürek yangınımı körükleme
Gözünün yaşına dokunsam
Yıkıp geçeceğim yaptığım tüm kumdan kaleleri
Ama olmaz, vakit yolculuk vakti


çok güzel bir yürek sesiydi sayfaya dökülen...saygımla

yurekten duygu selı akmıs dokulmus sayfaya...kutlarım

duygu yüklü şiirine tebrikler...

Sessiz Sedasız Bir Veda



Ve gidiyorum ...
Cennetten çıkarken, cehennem yanıkları yüreğimde ne tuhaf
Vasiyetimdir
İrem bahçelerimi sana bırakıyorum
Denizkızı, yüzümde kalsın
Artık Marmara’nın tuzunu tatmayacağım, özlerim
Kınalı ada’nın kimsesiz rüzgarlarını
Tüm sokaklarını İstanbul’un
isimlerimizi kazıdığımız kaldırım taşlarını
İlk öpücüklerin titremelerini, utangançlığını gizleyen köşebaşlarını
Hiçbirini değil, yalnız bölük börçük yüreğimi götürüyorum...

Ne kalabalık bugün havalimanı
Son sigaramın ucundasın, birazdan söndüreceğim seni
Ciğerlerime nakış misali işli kalıntıların da, zamanla terkeder beni
Unuturum
Unuturum seni...

Son şarabımızı Çamlıca’da içmiştik
Bir kahkaha bırakmıştım o ağacın altına
Ağlatır beni, almam yanıma, o da kalsın orada.

Uzaktan bakma öyle
Vedanın hakkını vermeliyiz, sokul
Sokulsana yanıma
Gözyaşlarım içime akıyor
Mum gibi içime eriyorum görmüyor musun
İçimde koca bir yangın
Soluğunu soluğuma üflesen ya...

Yeşil çiçekli tokam sende kaldı degil mi
Komşunun kızı çok severdi; ver gitsin ona
Yok yok, annem dargın değil sana
Anlam vermeğe çalışıyor uzaktan vedana
Bilir, gidişim dik kafalılığımdandır
Bilir sevdam yüreğimin tam ortasındadır
İstanbul dar gelir bana bilir
Bana değilse bile, bir gülümsesen ya anama

Uzaktan bakma öyle ne olur
Yürek yangınımı körükleme
Gözünün yaşına dokunsam
Yıkıp geçeceğim yaptığım tüm kumdan kaleleri
Ama olmaz, vakit yolculuk vakti

Bakma bana öyle
Suskun vedan, her saniye bıçak darbesi gibi iniyor yüregime
Kan revan içindeyim
Şeffaf, oluk oluk kan kaybediyorum
Bu veda öldürmeden
Sevdan yakama yapışmadan
İstanbul yakama yapışmadan gitmeliyim...

Evet ; kalpten kolyem boynumda
Hiç çıkartmadım ki
Gümüş simli terliklerim
Belki sen hatırlamazsın, doğum günümde almıştın
Onlar sen gibi
Attım valizime
Bırakamadım

Anonsu duyuyor musun
Toplayıp aşk kırıklarını, gitme vakti
Bıraktım kendimi...
Kalpli kolyemi , gümüş simli terliklerimi
İnatla ruhumun çekirdeğinden çıkmayan seni
Bir de kendimi götürüyorum
Geriye kalan ne varsa, sana bırakıyorum .

Ah biraz cesaretli olsaydın sevdiğim ...
Ben artık gidiyorum ...

2 Eylül 1990

Duygusal şiirinizi kutlarım.Yunus diyarından selamlar.

Zordur vedalar. geçip giden sadece senelerdir vedaların yüreğimiz de bıraktığı izleri silmek ne mümkün.
Saygılarımla..

Ah biraz cesaretli olsaydın sevdiğim ...
Ben artık gidiyorum ...

cesarettir kadının beklediği...
nitekim gidiyorum demeler
dilindedir sadece...

ben dilini değil, yüreğini duydum Zeynus...

güzel yüreğine sevgiler ve duygu yüklü şiirine tebrikler...

Demek ta o yıllardan kalma günahlar hala arlanmadı düş sokakların da...

Onca yıl üstüne eklenen hayat, kelimelerin ahlarında ferahfeza makama ulaşmak adına hala direnihyor...

Özlemiştm be ablacım günahları sevaplarlar ile yamayan şiirlerinizi...

Hürmetle...

Daha çok daha çok okunmalı dizelerinin hüznü...
Varolasın şair...

Vedanın hakkını vermeliyiz :(

Gülmeyeceğim kesin
bari ağlamayı hak edelim

Karanlığın korkusu sönmüş güneş
Işımış ben
Ah acım keder
İmzalamamıştım kaderi alnımda
ruhumda kalmayıp bende dursaydın
gözümden süzülüp yüreğime inmeseydin
Ah gözyaşı 2 gram daha azaldım sayende
Pardon ağlayabilirim izninizle

Cennete gitmeyeceğim kesin
Bari cehennemi hak edelim

Kapımı çalmasın artık hiçbir peygamber
Dinim imanım kapkaççı kedide
6.cadde sonu
Sokak çocuklarının köz dünyasında
Korkma iblisim
Sağım solum arkam no melek
Üstümde az bir vahdet-i vucud
Ezberimde ölmüş o için Fatiha....


Siir düsmüs günüme
Yürekten kutlarim
Zeynep

Islak...çok ıslak çok.

Yapılır mı bu şimdi... Hem de bugün cumartesi...


Öptüm çok.