Kayıp NoktaLaf kalabağında noktasını kaybetmiş ünlem gibiyim Geceler gerçeklerimin üzerine yığılıyor Gün doğumu fil sürüsü şiddetiyle eziyor tüm hayallerimi Bir fikr-i firar ki, benden olamaz Sebebi sensin... Dere yatağından çıksa Bulamaz mı yolunu Ya göçmen kuş kuzeye uçsa Yakar mı şimâl kanatlarını Elimdeki üç taşla beş taş oynayabilir miyim Bir şeyler eksik kalıyor Masallar yazıyorum Masallar yazamıyorum Ne elim tutuyor ne dilim dönüyor Nerede parmağıma doladığım harfler Nereden başlayacağımı bilemiyorum Bir varmışı yok Bir yokmuşta takılıp kalıyorum Ve olmadık bir yerde bitiyor masal Masal yarım, ben yarım İtiraftan korkuyorum ya; hâl böyle Sen varsan varım Sensiz her şeyim yarım Yanımda olasın, ruhunla ruhuma değesin istiyorum Sonra bu düşünce sıtma gibi titretiyor bedenimi Korkuyorum Taş taş üstüne kurduğum ütopyalarımı yıkarsın diye Korkuyorum masalımın son noktasını İstediğin yere kondurursun diye Laf kalabalığının ortasında beli bükülmüş soru işareti gibiyim Hiç iyi değilim Aklıma olmadık şeyler giriyor Diyorum ki Mürekkebi bıraksam bir kenara Şarapla kandırsam kelimeleri Sarhoş etsem cümleleri Sonra en zayıf anlarında İki kelime ile yazıversem seni sevdiğimi Laf kalabalığının orta yerinde aşkın kayıp noktası gibiyim Hiç iyi değilim Hiç iyi değilim.... |
sorun şu :
kaç cigaradan sonra böyLe yazar insan...
hatırLıyorum buna benzer şiirLeri başkaLarından da, ama hiç biri böyLe içi tütünsüzken tütün kokmamıştı bana....
hörmetLer,
seLamLarım...