Yük IIgözlerim kabir sır mevta yalnızlık kendini doğrar ömrün harcına zamana dağılan üşümüşlüğüm örtü kor özüme ıssızlığım! unutulmuş kalıplarda eylemsiz özne gölgem! bir gece gibi sessizce iner ve çekilir iç`ine bütün oluşlar inkardan nasıl da mağdur sırtımda kıvranan yük! dün kirpiklerimde ışıyan düş kayıp incinmişliklerim katık acısına bana bana yüreğimi elbet ölürüm! sude nur haylazca |