Kozasından doğacakmış aşk Sancıya kanat çırpışları bundanmış Gül kurusu yağmurdur Yüzümün gerisinde bıraktığım İstanbul
Hadi -"Niye ağlıyorsun” de! Ayrılıktan daha geçerli hangi sebeptir
Elimde açık bilet Kararsız bir güvercin şaşkınlığında Hangi uçağın yelesine asılacağım bilmiyorum Hangi trenin siyah dumanında öksürüp Ya da hangi geminin çarkına dolanacağım Otobüsleri saymıyorum Onlar kavuşmalara mahsuben
Bu şehrin her yeri gözlerin, denizi dudakların Köprüleri soluksuz koştuğum kolların Aynı şarkıdır martıların dilinde Islık makamı ayrılığın
Dur deme bana Ki demeyeceğini de bilirim Ya geçmişi vuracağım ya kendimi yollara Mardin, Johannesburg, belki Tahran Hangi sokağın omzunda yatışacak sensizliğim Ben nereye iltica edersem edeyim Gururumun muhtırasında can çekişeceğim
Hadi -"Neden ağlıyorsun” de! Son bir kez daha sor Gül(üşün)ü teninden öptüğüm lekeli bir anı şimdi Adına eş tuttuğum istanbul...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ayrılığın Islık Makamı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ayrılığın Islık Makamı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
büyük bir aşkın ardından ayrılığa dair söylenen her söz ya da eylem (mecburi bir duruş olmadıkça)aynı zamanda büyük bir cinayetin de tetikçisidir. insan bir anda yıldızlarını kaybetmiş karanlık bir gecedeki gökyüzünü andırır.soğuk ve kırılgan ,ürkek ve yalnızdır.
sonra günler kirpiklerini yumar,tüm hücrelerimize işleyen ucu zehirli ucube bir ölüm ,nefesi kesen kasvetli bir bekleyiş kalır. isli şiirler,tutuk adımlar ve dizleirni karnına çekmiş cümleler sana hergün bir hiç doğuracağın sancılar bırakır.
bir kaç satır hatırlıyorum ayrılığa dair;
eylüldü, bir otogar yalnızlığında çoğaldı kimsesizliğimiz sen öksüzdün, ben yetim… başımızı okşayacak yeni avuçlara hasret, sükunetle birbirimizden uzaklaşıyorduk… aşkla azalırken, meşru acılarda çoğalıyorduk…
şimdi; yürekte şubat soğuğu, saçları hazan kokan bir eylül mağduruyum… onurla taşıyorum tüketemediğim sevdamın künyesini boynumda üzülme, ağlamıyorum
şiiri beğendim..ve etkilendiğimi söyleyebilirim..hüzünlü bir temada kucaklamaya hazır sımsıcak harfler..güzeldii tebrikler...