ARKEOLOJİK ADAMIM
Sensiz,
Her aynaya baktığımda; Arkeolojik Lahid’den çıkmış Tarih öncesi Bir sima durur Karşımda. Çıldırmıştır sevgim. Tanrıça Eros bile Korkudan Ayak ucuma ilişir. Bulamaç zamanın Üfürüğü duyulur. Parça-piliktir Renkli rüyalar. Kabuslarla, Santraç taşlarını Oynamaya başlar. Kucağıma bırakarak Hüzünü, Bilemem Hangi heykeltraş yontacak Yüzümü. Yine Bilinmez eller; Troya’nın Kaybolmuş kentinde, Loş mahzenlerine Misafir edecekler... |