BİR RİC'AT TEŞEBBÜSÜ
Zamanın ağzından
Ateşler fışkırıyor. Duygular, Bilinmezlerin çözümü, Gecelere sığınıyor. Eller cepte Beyoğlu’nda, Gezecek adam değildim. Parke taşları bile Tanımıyorlar beni. Nerede Nasıl kaybettim O derbeder günlerimi. Anılar, Yanıbaşımda gölge gibi. Benliğim, İpini koparmış Zırdeli.. Neyleyim Aşkın, Kapıma dayandı. Şu Zavallı yaşantım Yandı ha yandı... |