Kırıldı düş evimin camları Yaşlı bir akşam çaldı avludan seni Geç kalınmış sabahları gömdü serçeler yazgıma Kulağıma fısıldadı küçük bir çocukyağmurun şarkısını Kılıç gibi keskindi siyah gözleri Bakışlarına yenildim
Düştü elimden elma şekerim Uçurtmam takıldı hercai bulutun peşine Kötü üvey anneydi yaşam yırttı masal kitaplarımı Yasaktı ülkeler yaralı güvercinlerin ilticasına Hangi şehre uzansa gözlerim Kana(r)dı bileklerim
Çok denedim ölmeyi Neresinden asılacağım hayata bilemedim Rüzgârın asası savurunca saçlarıma ilkyaz çiçeğinin nefesini İntiharıma hiçbir rengi seçemedim Çünkü hangi aynaya dönsem Cam göbeğiydiydi Aşk
“Bir okyanusta boğulmayı sebep kılamadım ölüme” Tuzundan korktum acının, ürktüm yalnızlığın kokusundan Babam öğretmişti duvarların ardında sessiz ve kimsesiz ağlamayı Bu yüzden çok sevdim uçurum diplerini Y a ş ı m c a, içtim avuçlarından küçük mutlulukları (Soluttuğumca sana kederi) Beni bağışlama; kendimi affetmediğim gibi...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Çok denedim ölmeyi Neresinden asılacağım hayata bilemedim ... Ucundan tutunmak gerek hayatın. Çok da kaale almadan hemde. Ayakta durabilecek kadar tutunmak yetrde artar bile. Bazen çok sarılmak felakettir hayata. ... Beni bağışlama; kendimi affetmediğim gibi... ... Ve müthiş bir final. Tebrikler.
Çok denedim ölmeyi Neresinden asılacağım hayata bilemedim Rüzgârın asası savurunca saçlarıma ilkyaz çiçeğinin nefesini İntiharıma hiçbir rengi seçemedim Çünkü hangi aynaya dönsem Cam göbeğiydiydi Aşk
Bazen yok olmayı becermekte adam işi. Onu bile beceremiyor insan. Güzel şiirini kutlarım. Saygılarımla
Bu akşam çevirim dışı sesli şiirleri dinliyordum,Sizin şiirinizide dinledim ama bu güzel şiire yorum yazmadan geçemeyeceğimi düşünerek üyeden giriş yaptım. _Asmin_ hanım yazmış oldugunuz bu şiirin mecazi anlatımı muhteşem olmuş;Gerçekten çok degişik objeleri mısralarınıza katarak yarım kalan özlemleri çok güzel tercüme etmişsiniz.Bu çalışmanız değişik,farklı ve etkileyici bir şiir olmuş ;Ben şahsen çok beğendim Gerçi ben şiir yazmasını beceremem ama iyi yorumladığımı söylerler.Şiirinizi yorumlayan arkadaşta güzel yorumlamış,yüreğine,nefesine sağlık olsun.Sizinde yüreğinize ve kaleminize sağlık olsun,bu şiiriniz sayesinde bundan sonraki ve önceki çalışmalarınızıda takip edeceğimi bilmenizi isterim. Yeni çalışmalarınızda başarılar dilerim.
Çok denedim ölmeyi Neresinden asılacağım hayata bilemedim Rüzgârın asası savurunca saçlarıma ilkyaz çiçeğinin nefesini İntiharıma hiçbir rengi seçemedim
Yalnızlığın, hüznün girdabında olan acıyan/acıtılmış 'Yürek' 'Şiir' der ki; Ey hayat/insanlar; İsyanım kendimedir. İnanıp aldanmışlığıma ve en çok da sevdalanan yüreğime. İşte bundandır pişmanlığım.. Kendimi affetmeyişim sana yenilmemedir.. Ey sevgili, sana böylesi özlem ve ihtiyaç duyarken yokluğunda/yalnızlığımda bir çok duyguyu bastırmayı göze alarak yine de yelkenleri suya indirmeyen kendimedir en çok öfkem.. Şimdi düşünüyorum! Yüreğinin/aklının bir başkası tarafından bin parçaya ayrılması nasıl bir büyümektir? Üstelik o beni/sevgimi/yüreğimi hiçe sayarken ölüm kadar soğuk olan zaman bana aldırmadan geçerken, nasıl tutunmalı adına yaşamak denilenin bir ucundan.. Keyifle okudum 'Şiir'inizi.. Yaşama dair umutlarınızın tükenmemesi/tüketilmemesi dileklerimle, saygı ve sevgiler...
Kırıldı düş evimin camları Yaşlı bir akşam çaldı avuçlarımdan seni Geç kalınmış sabahları gömdü serçeler yazgıma Kulağıma fısıldadı küçük bir çocuk yağmurun şarkısını Kılıç gibi keskindi siyah gözleri Bakışlarına yenildim
Düştü elimden elma şekerim Uçurtmam takıldı hercai bulutun peşine Kötü bir üvey anneydi yaşam yırttı masal kitaplarımı Yasaktı ülkeler yaralı güvercinlerin ilticasına Hangi şehre uzansa gözlerim Kana(r)dı bileklerim
Çok denedim ölmeyi Neresinden asılacağım hayata bilemedim Rüzgârın asası savurunca saçlarıma ilkyaz çiçeğinin nefesini İntiharıma hiçbir rengi seçemedim Çünkü hangi aynaya dönsem Cam göbeğiydiydi aşk
“Bir okyanusta boğulmayı sebep kılamadım ölüme” Tuzundan korktum acının, ürktüm yalnızlığın kokusundan Babam öğretmişti duvarların ardında sessiz ve kimsesiz ağlamayı Bu yüzden çok sevdim uçurum diplerini Y a ş ı m c a, içtim avuçlarından küçük mutlulukları Beni bağışlama; kendimi affetmediğim gibi...
_asmin_
çok güzel muhteşem selam olsun gönlünüze daim olun
Neresinden asılacağım hayata bilemedim
...
Ucundan tutunmak gerek hayatın.
Çok da kaale almadan hemde.
Ayakta durabilecek kadar tutunmak yetrde artar bile.
Bazen çok sarılmak felakettir hayata.
...
Beni bağışlama; kendimi affetmediğim gibi...
...
Ve müthiş bir final.
Tebrikler.
Selam ve dualarımla.