"Ne olur akşamları gelsen otursan yanı başıma

Dinlesen hiç bitmeyen maceramı

Ağladığımı yalnız sen görsen

Sen dokunsan gözyaşlarıma dudaklarınla

Her şey geçer üzülme desen

Sonra sevgiyle bakıp yüzüme

Yorgunsun hadi yat desen

Ne olur biraz unutsan kendini biraz sevsen"

Turhan Oğuzbaş

geleceğin yollarında
elele yürüyeceğiz dediğin gündeyim
ve mevsim aynı mevsim hâlâ…
hani, başka bir mevsim olacaktı bizim için
yalan mıydı
yaşanmış bir masalın içinde, düne döndüm yüzümü şimdi
yeniden var olmanı bekliyorum sabırla

açılmıyor sis
bir balıkçı ağlarını boşaltıyor sahilde
hiçlik ile varlık tadını arıyor elleriyle
kuşlar kavgayla ekmek peşini kovalıyorlar, gölgelerinden ürkek
herkesin derdi kendine büyük

bir gölge geçti mi göz hizamdan, sen sanıyorum
hem var hem yok/sun /um
susku gel gitler /de ki ayak seslerin usumda/n akıp
gümbür gümbür vuruyor kalbime

yorgun dünlerimden kalma
gülüşünden sürgün bahar/a sebep
güneş çekmiyor gözlerini üzerimden
kokusu senden gelen, bir gül açıyor içimde birden
sen doluyor her yer/ umutlanıyorum

/belki, benim kadar, derin soluklanmamıştın bu aşkı sen
belki, bu mevsim de gelmeyeceksin/

ama gitmedin, bitmedi/n
izlerini taşıyor, elimde tuttuğum o gün/ ün kanıtı
anahtar hatıra defterim
özenle açıyorum sayfalarını
karalamalarımız itiş kakış, çocukça neşelerle
sayfalara sığamadığımız
çabucak geçen saatlerin, her tiktağı orda
hüzün, bir kat daha fazla katlanıyor derinlere baktıkça

kabına sığamayan denizin
akşam alacasına düştü yüzü
gözlerin burada / biliyorum/ bedenin de olacak bir gün
o yüzden
içimdeki merhamet beyazlara sarılı hâlâ

tedirgin, seni beklemeye durmuş
soluğu titremede, perdesiz camlarımın
bu kaçıncı aldanış…
kaçıncı tek kanat kalışım sende...

dinmiyor gözümün gece sızısı
gün gibi çık gel, taze sabah kokusuyla
uçur beni gece masallarının içinden
ben de inanayım, aşkının masal olmadığına

/aşk dediğin sert basmalı ayağına
gitmez böyle aksayarak/

çekeleyip götürdüğün ölü benden
arkada kalan suret, senli hayata çırpınmada

“kurt puslu havayı severmiş” bilirsin
var git sıyrıl/arın / aşk ölüme yatmadan sessizce
ve mavi ezgilerle dön, yeniden başlamaya
iki arada bir derede, kanatma böyle baştan ayağa….


Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir