Kök’’bir çocuk var gözlerimde elimden sen’i alınınca ağlayan.. ve başka sen-le’rle kandırılamayan...(!) ve bir harf daha geçtim sokağından...!’’ kırmızı reçeteyle yazılmış alın yazıma aşk müptelayım ezelden kenti içime kapattılar kalemden gemiler yaktım kağıtdan ırmaklar yırttım tütün sarısı gecelerim dört bir yanım susuz kaldı şiir tutarken gözlerinde ki iskeleden ben yalnız yokluğunda sağırım ’’yanlış adrese gönderilmiş bir mektup gibi ne olur iade et kendime beni.’’ denizlere özlemi anlatabilmek dehre renklerini tüketmiş karanlık yatak --aşk en çokda mantıksızsa sağlamdır-- şimdi en çok sen benziyorsun bu şehre... herc ü merc us/suz sokağım mezar gecesi sessizligi ten ah bir bilsen nasıl özlemim ah bir bilsen nasıl sevmiş_tin Quasimodo kadar sadığım 200_70_60 tahta elbisemi giyip ağzına bırakacağım son nefesimi biliyorum can yücel’irken sevdiğin kadar ömrüm olduğunu... |
toprak olmak sartiyla
avuclarinda bir sii
ve bir dünya
Siir okudum
Kutlarim
F can
Cumali Çorbacı tarafından 2/21/2011 7:03:11 PM zamanında düzenlenmiştir.