yirmiyedi / ٢٧Şiirin hikayesini görmek için tıklayın benim hiç annem olmadı
hazırlayan çeyizimi saçlarımı ören... hep bir kuytuda kaldı umutlarım, düşlerim gecelere mahpusken yapmacık gülüşlerim sahi, anneler nasıl kokar? çocukluk, genç kızlık nasıl bir duygu? kim bilir nasıl olurdu senin koynunda bedelsiz bir uyku...? aşk mı? ne aşkı anne...? onu da alıp gittin ya... çıplak ayaklarımı, kırmızı kurdeleli umutlarımı ve hüzünleri ve neşeyi bu dünyaya ve herhangi bir insana, ve bana ait olan her şeyi... ... alıp gittin ya... hani, kına gecesi derler ya annesinin koynunda son gecesi ilk gecemiz olmadı ki bizim son gecemiz olsun. ben hep kadındım ben hep anneydim sayende kurumuşken dudaklarım ellerinin hasretiyle bir kez, bir gece annem olur musun anne? ... keşke keşke sancımasaydın bu gece... f.c. eylül çocuğuyum ben yağmurların alıp götürdüğü giyin kuşan şiire ses olan ( can ) Bekir Keskin’e teşekkürlerimle. seçki kuruluna,okuyan, yorumlayan tüm şiir yolcularına sevgi ve saygılarımı sunuyorum. |
Nicelerini ümit ediyorum.