Kahve gözlerinde hüzün var yine
Ağlayan göğe eşlik ediyor
Zil zurna zifiri bu gece yine
İçime rengini boca ediyor

Göz süzüyor gökten ayın ilk günü
Rüzgar serseri ıslık çalıyor
Akıl inkar ediyor gittiğin günü
Geçmişten en kötü a’nı çalıyor

Şafak vakti sokak öyle kimsesiz
Bir ben varım sessiz birde sessizlik
Odada dolanır gölgem kimsesiz
Bir kelam etmez benle sessizlik

Gök kubbe üstümde bir yorgan gibi
Sindim altına ruh hali yorgun
Aynalar benden saklanır gibi
Akseder gölgeme o benden yorgun

Arzuhalci sen yaz bir bir derdimi
İmzası ah olsun elde derman yok
Cüssem kaldırmıyor artık derdimi
Çaresiz kalmışa hiç bir çare yok

Tüyü bitmiş dilde artık sükunet
Sensizliğin hüzme hüzme okunur
İkna olmuyorsa der ki; sükun et
Gözlerinin mahyasından okunur

Ey ezberim! adın dilimde sızlar
Kulağın çınlar mı? anıldığında
Belki de ahımdan vicdanın sızlar
adımın yanında anıldığında

Hattab(Y.K.)