MandolinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın dejavu nefes kesme provası... Evcilik oynadım Bez bebeklerimi sardım Zehirli sarmaşıklarla Kiremitten kınalar yaktım Hiç tutmadı oysa El salladım Tahta korkuluklar ardından Evin babasına Orta parmağım İşaret parmağım üstünde Küs mü Barış mı Küs ... Ağlamışım yine Yüzümde sokak İplik iplik izleri Artık evcilik oynamak yok Kamyon arkasına tutunan çocuğum Gezecek oğlan kılığım Büyük abilerden neyim eksik Önüme düştü saçlarımın kahvesi Artık toprak kokuyorum Aşk topaçları Gazoz kapağı umutları Heves misketleri Ben üttüm hayattan hepsini Kumarda kazandım mı ki Kabullenemez arsızlığımın asiliği Aşktan kaybettiklerimi Bacaklarım huzursuz bacak sendromu Sandalyeden sallanıyor Beyaz çoraplarım Acıyan dizlerimi aşmış Mandolin çalmıyor çocuk yüreğim Şimdi nefes almak Angarya geliyor... |
Çocuk,annesinin kulağına fısıldayarak bir şey söyler.
Yılmaz Güney sorar:Ne var?
Ç.Annesi: Bi şey yok,sonra söylerim…
Yılmaz: Babana söyle oğlum babana;
Çocuk: Kızarsın
Yılmaz: Kızmam
Çocuk: Kızarsın
Yılmaz:Canım niye kızayım
Annesine bakar;
Okuldaki öğretmen ‘mandalin’ istemiş
Çocuk hemen atlayarak;mandalin değil 'Mandolin'…
İşte bu şiirde, tıpkı bu sahne gibi samimi,içten,dokunaklı.Bir şeyler anlatıyor sana,kulak verelim yeter ki.Bundan dolayı olacak ki,okumak yetmez bazı şiirleri,bir başka okumak gerek.Farklılığını bulmak. Bunu görebiliyorsan daha anlamlı olur şiir senin,benim,bizler için,en net tabirle...
''Evcilik oynadım
Bez bebeklerimi sardım
Zehirli sarmaşıklarla'' şiirin girizgahı bile her şeyi baştan seriyor önüne,okumasan da hani diğer dizeleri çözebilirsin.Çözmek derken işin kolayına kaçıp,sonra anladım deyip kaçmak değil.Büyük bir sürprizle karşılaşmayacağının belirtisi...
Ama çok kısa bir şey söylemek gerekirse; Çok iyi bir şiirdi.Tebriklerim çokça size şair...