gel otur yanıma Rehnûma gözlerimi oku susmalarımı dinle bu şiiri sonundan başlayarak yazıyorum bana yol göster ve söyle O’nu hiç görmemiş gibi yapabilir miyim sence?
bu söyleyemediklerimdir Rehnûma! koşar adım kaçıyor içimdeki şarkılar O’nun adı geçince parmaklarım piyanistler gibi O’nu çalmak için uzuyor konuş derse diye sözler yetiştiriyorum gönlūmdeki serada giyinsekte yanacağız biliyorum,soyunsakta...
bu bir elemdir Rehnûma! uzun bir cümlenin noktasını kaybetmesi gibi bitimsiz ve anlamsızım O’nu özlerken... bir karıncayı yüksekten atmak gibi yokluğu ve koşup avuç açmak düşmeden gelmeleri.....
hep gülümseyen kız çocuğu saçlarım O’nun ellerinde...
bu bir sırdır Rehnûma! kar altında yanan ateş gibi dudaklarım, O’nun adını anarken mesela ayaklarım toprağa gömūlūyor gözlerini yumunca ellerim bal mumu gibi eriyor O’nu özlemek, filleri yūreğimde misafir ediyor...
bu bir gizdir Rehnûma! būtūn kemiklerim oynaklarından çıkıyor O’nun sesi susunca. taşcasına kımıldamıyorum duvarları yokluyor boynumun ūstūndeki sonra her tıkırtıyı menteşe sanıyorum sigara dumanım halka olunca, anlıyorum ki O’da beni çekiyor ciğerindeki odaya...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Rehnûma şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Rehnûma şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
fesbuk ta ismim bahtiyar şer https://www.facebook.com/cesur.adam.98871 adrese mesaj atın. her şey için teşekkürler derginin ilerleyişi hakkında sizi bilgilendiririz iyi günler
gel otur yanıma Rehnûma gözlerimi oku susmalarımı dinle bu şiiri sonundan başlayarak yazıyorum bana yol göster ve söyle O’nu hiç görmemiş gibi yapabilir miyim sence?
bu söyleyemediklerimdir Rehnûma! koşar adım kaçıyor içimdeki şarkılar O’nun adı geçince parmaklarım piyanistler gibi O’nu çalmak için uzuyor konuş derse diye sözler yetiştiriyorum gönlūmdeki serada giyinsekte yanacağız biliyorum,soyunsakta...
bu bir elemdir Rehnûma! uzun bir cümlenin noktasını kaybetmesi gibi bitimsiz ve anlamsızım O’nu özlerken... bir karıncayı yüksekten atmak gibi yokluğu ve koşup avuç açmak düşmeden gelmeleri.....
hep gülümseyen kız çocuğu saçlarım O’nun ellerinde...
bu bir sırdır Rehnûma! kar altında yanan ateş gibi dudaklarım, O’nun adını anarken mesela ayaklarım toprağa gömūlūyor gözlerini yumunca ellerim bal mumu gibi eriyor O’nu özlemek, filleri yūreğimde misafir ediyor...
bu bir gizdir Rehnûma! būtūn kemiklerim oynaklarından çıkıyor O’nun sesi susunca. taşcasına kımıldamıyorum duvarları yokluyor boynumun ūstūndeki sonra her tıkırtıyı menteşe sanıyorum sigara dumanım halka olunca, anlıyorum ki O’da beni çekiyor ciğerindeki odaya...
günlük gibi olmuş kurgusu.dolayısı ile gerçekçi ve samimi.bu şiiri yazarken iki damla gözyaşı dokulmusse sahifeye, o zaman olmus derim bu siir. resmi begendim bu sefer.bu siir bu resmi anlatiyor diyebiliyorsunda. bu kadar. ū harfinin kullanilmasi takildi kafama.bu yeni demokrasi paketinde falan geciyor mu bu harf.ondan midir acep. :)
bir kıyamet güncesi yazar gibi harflere kefeni yürekten biçer gibi koca bir cehennemi sırtlanıp cennete yürür gibi gözleri Ömer gibi toprağa gömer gibi durup durup hasretin denizine dökülür gibi geceleri bağırda ağırlayıp doğan güne sevgiliyi muştular gibi
bir sewdayı
ses tellerine konan kuşların hüzünlerinden okudum
gayri nüfusumuza geçti tüm acılar büyüdükçe yeşil ağladıkça siyahız ki
yüzümüzü kalp ağrımızdandır
var ol uzaklığımı en yakın edenim
çok sevgiyle
-Rezber Camêr- tarafından 10/21/2013 5:00:04 PM zamanında düzenlenmiştir.