Hasantutmaya kıyamadığını söylediğin ellerim mezarına bir gül dikti; ellerimden nefret ettim Hasan! bakmaya doyamazdın bir çanağa düştü gözlerim o çanak ki içi ağzına kadar kan! bir de annen kaldı benim gibi böyle hiç durmadan ağlayan... biz artık üçe bölemiyoruz günü yok öyle bir şey; sabah.../öğle.../ akşam! bir bütün oldu zaman/ ve tüm zamanlarda her yer kabristan! haa unutmadan... oğlun sana değil bana benzedi biliyorum ki senin için hiç fark etmezdi nasıl böbürleniyor bir duysan; "babamın adı Hasan sağolsun vatan! şehit benim babam... şehit benim babam." JD |
Ruhları Şad olsun...