günesin elleri tenimde
ölü bir aşkın cesedini eritiyor bedenimde
sıyırıp atarsam üzerimden
kırık düs izbelerini
önce,
kendimi vuracağım (şiirde) ki asil ayrılığın kurşun sözlerine...


kimsesiz dudakların en ucunda dökülmeye hazır ağıtları
sildim ezberimden
gözlerimi yerden, gölgelerimin esaretinden kurtarıyorum
kırmızı diyorum
beni ben yapan ne varsa yakıyorum gizli bir katil var içimde
askı öldürüyorum
ağzımda biriken anıları bir çığlık eşliğinde söküp atıyorum
alnımın ortasına ecelimin terleri
ölüm bile kolaydır
ayrılığın irin bağlamış yaralarında oynaşmasında
ki ölememe acizliği
yakamda...




günesin elleri tenimde
içimde biriken kadın yanımla oynaşıyor
soyunuyorum bir bir, kat be kat ağrılar gizlenmiş
mahremiyetinde cümleleri sevdamın
dibi delik bir umut torbası
bin yamalı…
ellerimi de kesip atıyorum,
dokunmak günahların içinde sonsuz bir acı…