Sana kapadım kirpiklerimisis bürümüş bu şehrin mağrur gözlerini sinerken yağmurlarım içli içli suskun yüreğimin taa dip köşesine çalar griye sılamdaki nazlı(m) bulutlar susar Erzurum ben üşürüm baktıkça titrerim taa uzaklardan buz keser elim ayağım... donar göz bebeklerimde tanışık olmadığım bu şehir sanki; `seni seviyor´ der gibi okşar saçlarımı meltemin ürkek ve şefkatli elleri salarım tek tek hayallerimi dar sokaklarına bölünür bine bütünüm düşer her adımımda parça parça kanar Arnavut kaldırımlarının ıslaklığında gül`den yaram her gurbetin kirpiklerinde bir şehir uyuyordur belki de derin kal sana kapadığım gözlerimde şimdi; taşlarında sürüklenen gölgeyim soluyor nefesim sokaklarında ey şehir kapat kirpiklerini düşeceğim...! Sude Nur Haylazca |
taşlarında sürüklenen gölgeyim
soluyor nefesim sokaklarında
ey şehir
kapat kirpiklerini
düşeceğim...!
Tebriklerimle
değeğli edebiyat dostu
şiir iliklerime kadar işledi
çok güzeldi
hürmetle