Işık ve Son Şık
taşbaskısı zamanlarda yalpalarken günler
sürgünlerin umudunda çoğalmaya başladı nefesim sancıyan yanlarım sağanak olup yağsa da maviliğine denizimizin metaforlaşmış sevgimize tanım bulamazken dünyada ve hayat deyip geçiştirirken yaşadığımız her acının gri bulutlardan akan sularını içimize söyle ey çocuk, zaman ne vakit geri getirir bizden aldıklarını... Umut ve Yaşam |