Puslu yamaçların ardı sıra bir tren yolculuğu bekliyor beni
Rayların üzerinde bir önceki günden kalan yağmur damlaları
Devasa kavakların sırası boyunca gidiyorum
Kılı kırk yararak içimden geçerken gece
Ölü ışıklarda yoksul evlerin yorgun duruşu
Sigaramın dumanı gibi kıvrılıyor katarlar
Düşlerim yitik yıldızlar gezgini

Hangi şehrin içinden geçsem
Dişlerinin arasında adı yazılı bir künye
Sanki hiç takvim yüzü görmeden tarih olmuş her biri

Saklı sevdasını Ay’ın bilmece kutusundan çıkartamadan devriliyor gece
Yeşili, maviyi ve hatta kiremitlerin üzerindeki kızıllığı artık anımsamayan safağa
Bisikletli birkaç çocuk görüyorum vagonun camından
Nereye gidiyorlar bu kadar neşeli ?
Avuçlarımı uzatıyorum onlara doğru
Ama soramıyorum

Mavi elbiseli bir kadın mendil sallıyor köhnemiş bir kulübeye
Belki de önündeki altın saçlı çocuğa
Ona da soramıyorum bir şey
Ceketimdeki kırık düğmelerin üzerinde gezdiriyorum gözlerimi
Üç renk tutuyorum aklımdan
Düşüyorum yolculuktan

Zeytin yaprağı yeşili
Kiremit kırmızısı
Gece mavisi
















SARP ÖZDEMİR