KIRGIN
Gün , yalnızlığın getirdiği yükle birlikte devrildi
Çatlamış dudaklarıma hangi buseyi iliştirsem daracık bir yol Pembe bir kağıt üzerinde kapkarara duracak kalbim Soğuk ve kimsesiz Ne kadar belli yalnızlıkla gömüleceğim Devşirilmiş topraklar kadar çıplağım Bir ah çeksem dinmez bilirim Yüreğimdeki matemim İşaretler cezadır Kaç kez söyledim sana ey kalbim Bu yokluk yurdundan git artık SARP ÖZDEMİR |