Bildin mitıkama kulaklarını bilerek kırmak ister miyim seni sır gibi sevdim çok ama çok sevdim senden bile gizli titredim ayazında gıkım çıkmadı çoğu kez gözlerinde ağladım bildin mi duya duya sevdim ürperdim sesinle tenine dokunmadan s e v i ş t i m uzanıp dizlerine okşattım saçlarımı kaç kere bildin mi sokuldum yamacına anlattım ne masallar çok zaman seviyorum dedim bazen de avundum sesinle bildin mi kolunu yastık yaptım başıma uyudum sende bildin mi onurumdu sürünen avlunda kaç gece kapında sabahladım ezdin geçtin eşiğimi sızılandım bildin mi beylik bir küfür savruldu boşlukta kim tutarsa onun mu olacaktı tuttum titreyen ellerimle sen tutma diye bildin mi dinle yüreğimin sesini birleşmeyen yakamı ilikle düserse kirpiklerim üzerine ıslanır gözlerin göz bebeklerimin ferinde vuslat hasreti bi seni doladım kollarımla ölümcül sevdalar kesti yollarımı duman duman gözlerimde süzülen bildin mi avuçlarımı diktim yüreğine iğne ipliğe döndü hücrelerim bildin mi yaklaşırken adım adım ölüme eskidikçe ben sende anlamsızlaşıyordum yüreğinde terkediyordun yavaş yavaş bildin mi ıslanıyorum yağmurunda kurudu göz pınarlarım ne çabuk değiştin böyle ağlamak istemiyorum artık dizlerinde ve telefona uzanmıyor artık ellerim korkuyorum senden aceleyle savrulmuş bir kaç kelimenin hesabı mı tutuyor benden uzak seni pür dikkat yüreğim yüreğinde bildin mi..! Sude Nur Haylazca Avusturya/Linz Haylaz kalem |