Turuncu Düet
akdeniz güneşi ezik
rüzgarına gidişinin bütün saatler gittiğin saat bütün Adana gittiğin o sabah sislisi Adana anılar acımasız yumruklarıyla toz eder boğazımdaki hırçın kayalığı içtiğim hasbelkader suda sigara kokulu soluğun kangrenleşirken yaza doğruları paylaşmak üstünkörü fahişeleşir masum ve mahzun dağınıklığıyla bulutlar tohumlaşmalarımız polen saçtı acılarımıza limonata kadar serin kokulu kan ter içinde sonlanıyor her şiir sözcükler doyumsuz şehvetiyle ismini yazıyorlar kağıdıma ne söylesem ağzının kenarına uygun ne yazsam öpüşlerinin öyküsüne has dudaklarımızda aynı yaşlanma korkusu turuncu düetimizde kıyıya kaprisli gemilerin vokalliği ara sokağımız bariton ağlamaklı tek yandaşımızdı ayrılık çocuk olmak isteyişimize rahat vermezdi bulvar ağaçlarının münasebetsiz yeşilliği şansını fena zorlardı insanoğlu biz bütün belalı uzaklıklıklarla bizdik kavuşma özürlü iki yalnızlık öğrencisi kağan işçen |
kan ter içinde sonlanıyor her şiir. Yanlızlılık ve ayrılık acısı zordur....Güzel dile getirmişsiniz .....Saygılarımla,