ne çok maviydik bir zamanlar
ne çok sarı, ne çok beyaz /ve ne çok yeşil
daha daha saysam /sayamam ki
gökkuşağındandı bütün reklerimiz
her şeyin kendine hastı tadı
zümrüt yeşili vadilerde koşardık
huzurdu /süt limandı denizimiz
kelebekler gibiydik / kanatlanırdı düşlerimiz
toprağımız Anadolu /azı çoktu doluydu
siyahın eli beyaza uzanmamıştı henüz

her gelen fırtına bıraktı ardında
tek derdimiz/ büyük baş / büyük ayak/ büyük akıl oldu sonra
ne çok yanlış ne az doğru vardı
bilmez göründü herkes
kim keser ki kendi dalını
sıra onlara da gelecekti ya
ye ye bitmezdi nasıl olsa
ne çok yırtıldı göğsü ve ne çok çığlık birikti içinde /duymadı kimse
biri zengin biri fakir /önlerinde açılan dünya farklı
biri karanlık içinde dönüp durur
birinin ışıktan gözü yorulur
iki farklı keder birleşemezlerdi ki

hep bana bana/ tufan olsun benden sonra/sı
gemisini kurtaran kaptan…

göç/göçük suçumuz değil
Yaradanın işi bunlar takdiri ilâhi
karışamayız muhabbeti
mühim olan kendileri /en pahalısından ya herşeyleri
üçbeş oyuncakla bir de çocuklar yetişir arkalarından
hazır yemek alışkanlık yapar ne de olsa

hep zarar hep ziyan
küçük kafalara fazla geldi büyük akıl
bir kalem bir ağaç götürdü
kimse görmedi yine de
mişli zamanda kaldı
kana kana içtiler suyunu da
her kuşun etini ve her ağacın meyvesini yediler
her gelen bir parça kopardı elbisesinden
ağırlaştı taşıyamaz oldu hüznü
sonunda çıkarıp attı üzerinden
çıplak kaldı, dünya komşuları gibi
ağıdından yer gök inliyor şimdi
kimse görmüyor kendini, ne de olsa Yaradan işi
bağırışıp duruyorlar
kim sallıyor bizi, kim sallıyor?...

Hadiye Kaptan


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.