Sone; savruk ve dağınık ve de hayatı aşağılamadan görmezden gelen cesur bir ruhun, şiirin taraçalrından akıp gelen sonesi..

( çok mu övdüm ne..ruhun devinimini övdüm ben, şiirin şekl u şemalini değil elbette..o da fena değil ama )

sone dedim ama iki dörtlük ve üç üçlükten oluşan on dört dizelik batı nazmı gibi değil.. son dizenin çok baskın olması da ayrıca soneyi hatırlatıır yeniden.. Şiirdeki lirizm de batı edebiyatının bu şiir türündeki gibi yüksek bir frekansata..

yani şiir bana Shakespeare'yı anımsattı..acı fışkıran bir şeydir bazen..Fışkırmış..

Doğu edebiyatındaki sonelerde genelde aşk işlenirken batılı soneelrde daha çok aforizmal bir salınım var gibi..hoş her konuyu da işlemişleridr batılılar..

Hafsalamı zorlamamın anlamı yok yok bre şiir !..

Şiiri okudukt5an sonra aklıma sonenin gelmiş olması bu güzelim şiiri zorla soneye yaklaştırma çabasına soktu sanki beni..

Hayır kardeşim, şiir oldukça güzel, hezeyanvari ve hayatın tam içinden bir yerleden... soneyle uzaktan yakından aalakası yok, türkü değil vezni yok falan u falan u falan..

( ama güzel be yaa )