.


acımasız alarm istila ediyordu zamanı
yaslı gözler kuşatmışken ay ışığını
bilinçaltına yerleşirdi karanlık
yıldızlar parlarken parmak uçlarımda



gölge oyununda derin sırlardı
bahşedilen bekaret itiraf suskunluğunda
mor ışıklar taze ufukları çatlatırken
kibirli bir tahliye hayattan



siyah bulutlar güne dokunur /gece döner


peçeler ardına saklanırken mum gölgeleri
sıcak nefesti lav tükürüğüne sarılan
gri-beyaz-flu yağmurlar dokunurken titreyen ruha
toprağa karışan kemikleri seyrederdi
kötü yıldızlar düşerken toprağa /sev kurtar boşluğu


sordu ama kim bilmiyorum


neydi ölümün cinsiyeti
siyah hangi renge yenilirdi
ve
ne kadar büyüktü pençeleri
adrenalin şah damarımdan mı yakalayacaktı
taç yapraklar tek tek göğsümden düşerken
hangi figürler diz çökecekti önümde


ki gerçekten bilmiyordum


rüyasız uykudaydı zaman
kendi ölümünü gördüğünde
anın içinde bir yerlerde
sessizdi kalp



buz sargılar altında rüya görüyorken papatyalar
dumanımın acı ısırığına sanrıladığım gece yarısı odalarımızda



gerçeküstü gizli bir rüya kapının arkasında
-duyar/sızım
labirentlerimde dolaşırken dünya




09_