Bir kuş şakıyor pencerede
Onun için her gün pazar ya
Bazen kuşlar ölmek için inzivaya çekilir
insanlar vardır
insanlardan gizlenirler

sabah ışığın uyandırır beni
tanıyorum sesini
ardıç kuşu şaşı bakışlı sanki
yakındasın hissediyorum
neredeyse sıradan bir doğaçlama
bögürtlen derlemek için

Yani bu performansa hayran da değil
aslında yürek koymaktan mumnun
Çevresiz nefesler soluyor
sabahtan önce uyanan
Tan yerinde bir tepe üzerinde
arayış içinde vecde
hayal ederken secde

el ötesinde yürek aralığında yol alır
hep uçurtmada
gemilerde yelken sesi duymaya görsün
bedduaya beyaz gökyüzü olur

hücrem soğukça islemiyor hiç bir sey
yatağım usandı yatmaktan
bütün varlığıma yayılıyor hissiyatın
soğuk demirler çevreleyen ruhumu
sabah uçtuğu atmosferler
elimi götürüyorum alnıma
boncuk boncuksun
kalanların kalıntılarında ayrılıklar
güpe gündüzler elime sıkışıyorsun
huzurlu masmavi
yolu bozuk bir serçe
hala irtifa kaybediyorsun

Kanatları ağır barınak arıyor
oysa kaçabiliyordun
kurşunla da yaralanmazdın
duyğularımı batıran
gemiler gibiydin

Üşüyorum

umarım demistin
umudun ardından geldim
korkma ölüm bizden yana
güneşle gece bile yan yana
ve çok yakın aslında
yerim gök yüzünde
Hiçbir şey ağlamak kadar öfkeli değil


Korkuyorum
Bir kutuda yaşıyorum
sakin ol dedim alnıma
duvar engel olabilirmi geceye
Pencerelerin açıksa
dokunabiliyorum her bir şeye