İnsanın çocuğu ile övünmesi kendisiyle övünmesi demektir. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KÖPRÜDEKİ ADAMIN ÖYKÜSÜ
uzungemici
5,0 / 5 kişi ·2 beğenme · 5 yorum · 1037 okunma
KÖPRÜDEKİ ADAMIN ÖYKÜSÜ
köprüde balık tutarak güne başlayan adamın iç fısıltılı, sıkıntılı bir günlük öyküsünü dinleyeceksiniz.
* * * daha sonra bu paslı kovanın içi, haliç kokusu gibi, üç-beş istavrit ile dolsa alıp başımı yürüdüğümde, günlük nafakama benzer bir tebessüm yüzümde minare gölgesi ve çınarlarda dal gibi, kimsesizlik ve sessizlik olsa. . . . yırtsam gün kabuklarını orta yerinden, saklansa içine şehre ait bütün sesler lodos da dahil ve martı çığlıkları, sabahın öncesinde ya da akşamın sonrası yalnız senin sesin sevgilim, yalnız o kalsa benim için, bu da bana yeter, bu da bana yeter. sonra balık sırtı yokuşlarda yorgun-yarı sarhoş, dudağımda bir türkü eskisi arasam kestirmeleri adım-adım, kapalı kör sokaklara kaçarken bakışlarım öfkemi tazeler bir düşman gibi, aniden karşıma çıksa, galata kulesi. galata kulesi, (…. unutma, ne ilk aşkın kanatlı meleğidir ne de ayrılıkların azraili) görsem seni yeniden o dar merdivenlerde, son veda öncesinin ağır hüznünde bir intihar tablosu gözyaşımız ve kor tutmuş ayrılıkla yanarken avuçlarımız görsem yeniden de hasret gibi çıldırmış kıvılcımlar, patlasa beynimde. patlasa beynimde, (…. her hücrem ve biz bir anıt gibi yer bulsak sevdadaki her resimde) anka kuşları kanat açarken, hançere dönük gümüş kabzasında paslı kovanın yüreğimde çaresizliğin cesareti, pervane olup saldırsam yıkmak için kuleyi ağlasa ağzı bozuk üç-beş istavrit, çırpınarak üstünde ıslak kaldırımların. ıslak kaldırımların, (…. ne kadarı yağmurdan yana ve ne kadarı gözyaşların, saydın mı) ve ben sonrası için iki kişilik bir ipucu bıraksam, bu toz dumanın sofrasında desem ki, hasretin intikamında halayın başıyım, ama size nasıl anlatayım artık ölsem bile uzak bir sayfada, bilin ki gözlerim kalmayacak arkada, kalmayacak arkada. . . . gene hazır ol çekilmiş bir ilan-ı aşk gecesi, resimde sen, arkada galata kulesi ben, yüzümü çıkmamış nafaka gibi örten, kirli sakallarımla hücreme dönerken bu paslı kovanın içi, üç-beş istavriti, bugün de gene tanıyamadı canımın içi. gene tanıyamadı. * * * köprüde balık tutarak güne başlayan adamın iç fısıltılı, sıkıntılı bir günlük öyküsünü dinlediniz. Cevat Çeştepe |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KÖPRÜDEKİ ADAMIN ÖYKÜSÜ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
çaresizliğin cesaretinde konuşturur yüreğini öykülerin kahramanları...
ne güzledi...
kutladım...
ne güzledi...
kutladım...
yırtsam gün kabuklarını orta yerinden, saklansa içine şehre ait bütün sesler
lodos da dahil ve martı çığlıkları, sabahın öncesinde ya da akşamın sonrası
yalnız senin sesin sevgilim, yalnız o kalsa benim için, bu da bana yeter,
bu da bana yeter.
OKURKEN SANKİ BÜTÜNLEŞTİM DUYGULARDA VE BUNLARI YAZIVERMİŞİM MASAL GİBİ SAYGLAR SELAMLAR.
Gönül sesidir kendinle konuşan,yüreği çığlık çığlık,dalgalar arkadaştır yalnızlığımda,martılar raks eder yalnızlığımda
köprüde balık tutar adam,balıklar bahanedir ,onları tutarken gönül sesi neler demektedir,bazen yüzünde garip bir gülümseme bazen buruk bir acı vardır,anılar dolaşır benliğinde,sessizliğiyle konuşur hep ve o hep mutlu olur gün bitiminde
istavritlerini toplar,gönül sesini susturur evine doğru yol alır yalnızlığında kaybolur.
lodos da dahil ve martı çığlıkları, sabahın öncesinde ya da akşamın sonrası
yalnız senin sesin sevgilim, yalnız o kalsa benim için, bu da bana yeter,
bu da bana yeter.
OKURKEN SANKİ BÜTÜNLEŞTİM DUYGULARDA VE BUNLARI YAZIVERMİŞİM MASAL GİBİ SAYGLAR SELAMLAR.
Gönül sesidir kendinle konuşan,yüreği çığlık çığlık,dalgalar arkadaştır yalnızlığımda,martılar raks eder yalnızlığımda
köprüde balık tutar adam,balıklar bahanedir ,onları tutarken gönül sesi neler demektedir,bazen yüzünde garip bir gülümseme bazen buruk bir acı vardır,anılar dolaşır benliğinde,sessizliğiyle konuşur hep ve o hep mutlu olur gün bitiminde
istavritlerini toplar,gönül sesini susturur evine doğru yol alır yalnızlığında kaybolur.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 22.3.2010 10:06:36
Puan
: 25.0 / 5 kişi
Okunma Sayısı
: 1037
Yorum
: 5 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
tebrikler..