uykusuz gecelerimin
artcıl depremlerimin kızı
nereye
paslanmış bir gözle
göremem gökyüzü güzelliğini
bahtı kara kaderimi
çeviremem tersine
tadamam olgun diri meyvelerimi
dokunamam eline

kaçırdım ellerimden
kaçırdım mutluluğumu
vurgun yemiş zaman
çıkmazda ki yol
sorma halimi sorma
hallerim duman
bir karamsar düştür halim
artık uyuyamam

sararmış dallarım kurur
yapraklarım dökülmez
çok şey vardır söylenecek
söyleyemem
bulanmıştır sular
durulmaz

ortalık kar tipi
aldırmadan gidiyorum
donmuş insanlar var görüntüde
kalpsiz sevgisiz insanların sahibi
düşünüp kalıyorum
öylece etrafıma bakarak
gün gelir hesap döner
saplanır ucu kırık bıçak
saplanır yüreğime
cebimde üç kuruşla göçerim
ardımda
hiç bir iz bırakarak

aramam artık suçluyu
kırık sevdalarda
ben sevdim ben öldüm ben dirildim
tatsamda ihaneti yarimin kanatlarında
suçlu benim
durmadan üşüyen ellerim
gölgeme düşman ayaklarım
bulamam hiçbir yerde
ben kendimi ararım

sokaklar pazardır acılarıma
mezat yeri
ufukta batar bir gemi
geleceğimi ararım
gözler kör
kulaklar sağır
ve başımda bir tek saç
inadına
inadına tararım
güneş doğudan yükselir
yükseldikçe yanarım
son çaredir
son umuttur bu deniz
yılanımı ararım

ne olur bırakma beni

10.3.2010 Mönchengladbach..