bir kez tutun ellerimden
dikenli bir gül dalı gibi
seçimsiz, öylesine dalın bu bahçeye
sarı, beyaz, kırmızı ne fark eder
dokunun biraz
sevdayı yeşile boyayıp tomurcuk verdim gövdemden
yapraklarımda kanar düşlerim
dokunun !

bir kez ve son kez
ıslatın beni sağanaklarda
annemin elleri gibi olsun elleriniz
babamın şefkatli bakışları gözleriniz
son kez, evlat olduğumu bileyim
öğretin bana !
çocuk nasıl olunur
nasıl uçurtma yapılır
salıncağa nasıl binilir
nasıl ağlanır !

ve sonra gidin herkes gibi sessizce hayatımdan
yalın ayak bırakın hayallerimi
ol orta darmadağın
bana yalnızlığı öğretin
terk edilmeyi, terk etmeyi
yıkılmayı, çökmeyi öğretin dizlerime

sonra uzak görünün bana, ulaşılmaz
boş odalara sığdırayım sizi
ele avuca gelmeyen değerinizle, kucaklayın
bana sizi öğretin, gelip gitmelerinizi
karanlıklarda gezinmelerinizi
sarın bana

kaçmayı
yılgınlığı
ihaneti öğretin
insan yapın beni
sizin gibi..!