AĞLA
yüzünü duvara yasla
tıpkı bir hırsız gibi yağmur tırmanır bu mevsimde geceleri pencerelerden kökeni belirsiz mülteci bir hüzün dolaşır elleri ceplerinde sokaklarımda bir kör parmak uçlarıyla abanıp iter karanlığı cenaze namazlarında eller bağlanır bir dilsiz koroda ritmi kaçırır ve gökyüzü yeni doğmuş bir çocuğun avazı gibi çınlatır kulakları dizginleme göz pınarlarını eğer boşalacağı varsa şimdi tam vaktidir, ağla ağla ve yüzünü yağmura yasla görünmesin gözyaşların... mehmet akif çetinkaya |
özlem düşünce....
başalacağı--boşalacağı olsa gerek
saygı selamla.