Şaşırıyorum
Kusur`larım belime bağlı,
dalıyorum, dalınacak nerem kalmışsa içimde. Şaşkınlaşıyorum, bedenim şaşkınlaşıyor. Ben şaşkınlığımla dolaşıyorum, bedenim ise, benden beter, şaşkınlık onu dolaştırıyor. Dağlarımın eteklerindeyim. Bu dağları, nasıl aşacağım? Nasıl onaracağım, içimdeki bu harabeleri? Hangi kasırgamdı, beni böyle dağıtan? Ve bu ne biçim sisdir, beni böyle sersemler? Asıl uyarmıştım kendimi, bu bitkin yolları yürümeyeceğime. Adımlarımı, bu dargın adımlarımı, tedbirli atıp, gelmek için değil, terketmek için alacaktım. Ruhuma kar yağıyor biliyorum, çünkü ben üşümüyorum, üşüyen duygularım. Benim bile bulamadığım ruhumu, kartaneleri nasıl buldular, şaşırıyorum. (Kopenhag) Tolga Madan |