Beni Bulamıyorum
Üzgünlük çökmüş canımın olmayan başına,
canım ağır, canım yorgun, canım cansız onun için. Kimsenin duymadığı duygularım, sonbaharın getirdiği hüzünle dans ederken, o benim bile tadamadığım hislerimin, beni nasıl terk ettiğini seyrediyorum. Beni tanımıyan ruhum, içimde titrerken, neden bukadar hafif, ama genede ağır olduğumu düşünüyorum. Neden durmadan sesiz bağırdığımı, ve o sessiz zamanımda, beni yalnız bırakmıyan efkârlığı düşünüyorum. Soruları düşünüyorum, günlerimi uzatan soruları, hep bana denk gelen, cevaplarını saklayan soruları düşünüyorum. Sonra bulamadığım beni düşünüyorum, ve aklıma geliyor, nerede olursam olayım, ben genede, hep başka bir yerdeyim. (Kopenhag - 05/06/1998) Tolga Madan |
Ben kutluyorum değerli kalemi.