Günlerim sessiz,
düşüncelerim kilitli,
saatlerim yorulmuş,
dakikalarım saniyelerimle kavgada.

Kimse anlarmı bunu acaba,
diye düşünüyorum.

Yaşamın kırıntılarıyla geçiniyorum,
vitesim bozuk,
bayırlardan uzak duruyorum,
rehin aldım çoktan beni.

Kimse yanarmı bunları duyunca,
diye düşünüyorum.

Hep yeni hedef seçmekteyim,
kendimi sarsmak yardım etmiyor,
eğlemler yapıyorum kendime,
hemde seve seve.

Kimse şaşirırmı buna,
diye düşünüyorum.

Kendime olan korkumdan,
yerlerde çekeliyorum beni,
dirseklerim,
dizlerim,
kollarım,
bacaklarım,
hislerim,
düşlerim yaralar içinde,
yeni yaralıyacak yer arıyorum kendimde.

Kimse idrak edermi beni,
diye düşünüyorum.

Merak ediyorum,
beni okuyanlar,
kendilerinide okudularmı bende acaba,
diye düşünüyorum.

(Kopenhag - 09/09/2009)

Tolga Madan