3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1193
Okunma
Kafamı yastığıma her koyduğumda,
sen aklıma geliyorsun.
Gözyaşlarımla ıslanan yastığım,
suratımda küflenmiş gözyaşlarım şahid.
Senin ismini sayıklıyorum,
gündüzlere kadar.
Beni sabahlara kadar dinleyen duvarlarım,
nazikçe katlanmış,
başucumda uzanan elbiselerim şahid.
Her an uyana bilirim korkusuyla uyuyorum.
Ağlıyıp hıçkırırken,
göğüsüm sıkışırken;
boğacakçasına sarıldığım yorganım şahid.
Kilise çanları uyan diye beni sarsarken,
güneşin ilk ışıkları,
gözkapaklarımı delerken,
halâ seni görüyorum.
Ellerim uyuşmuş,
düşlerimle sarılmışım sana,
uyanmak istemiyorum,
sen yanımdasın şuanda.
(Kopenhag - 29/11/2009)
Tolga Madan
5.0
100% (3)
Cevap Yaz