Yaşamın merdivenlerini çıkarken,
yorulup otururum,
ve aklıma gelir,
o boyumu geçmiş bencilliğim,
bana adadığım kişiliksiz gerçekler,
kendime sakladığım tatlı suçlarım gelir aklıma.

Arkamda bıraktığım merdivenlerin,
bazılarının kırık olduğunu görünce,
aklıma lekeli geçmişlerim gelir,
görmediğim mesafeler,
gözetlediğim saçmalıklar,
sıraladığım,
ve atlıyamadığım büyük boşluklarım gelir aklıma.

Bilerek aşağıya yuvarlanmak istedim birkere,
ama anladımki tekyön bu merdiven,
yukarıya yuvarlanmak kanun,
aynı yaşamımda olan biryığın anlamsız kanunlar gibi.

Aklıma gelir,
yürüdüğüm yollar,
hep istediğim yollar değildi diye,
düşüncelerim,
hep istediğim düşünceler değildi diye.

Aklıma gelenlerin,
herzaman hoşuma gittiğini söyleyemem,
onaylayamadığım ben gelir mesela aklıma,
ve biraz daha ağırlaşır sıkılan canım.

Gururluyum diyemem,
sarılamadığım ruhum,
sevdiğim ama asla dokunamadığım isteklerim,
tadamadığım yaşam aklıma gelir,
sonra yukarılarda belki daha iyi bir şeyler vardır diye,
merdivenleri çıkmaya devam ederim.

(Tolga Madan)

(Kopenhag - 12/09/2009)