Son Nefeste Hapşırmak

ben rıfkı oynamaya gidiyorum abi
sıtkı’nın vicdanında

gidiyorum da;
kelimeler eylem yapıyor içimde
geçemiyorum dar olsam da
erkek olanın aklı dişinin bir yerinde
bir dokunsa ahhhh
dişi ise rüştünü ispat derdinde kendine
bir diğeri de dikiliyor kaldırımda
pis sırıtıyor hayata
belli ki düzenin başlarında
biri ardına geçmiş diğerinin
olmuş gülnihal
nihal’miş eskiden
biri önüne geçmiş,evrim
evmiş, mişi kalmış darwinden
zaten anlamsız olanları da var
mesela eylem
oda dişilerden, çünkü üretken
kan döküyor
can yakıyor
ülke yıkıyor
rönesans’tan mı hediye ne bu yeni cümleler
yoldaşlar ile başlıyor,kavgayla bitiyor
zaten barış için çırpınanlar savaşta ölüyor
bir diğeri milliyetçiyim diye
kasmışta kendini sultan sanıyor
aslında o düzeni kuranın sadece hikayesi
fatih kadar sevmiyor ülkesini
birinin adı hüner
dağları utandıranların türküsünü söylüyor
duvarlar konuşmuyor, o susmuyor
acaba ne işe yarıyor diye, ya düşünmüyor
ya salatayı çorba görüyor
sıtkı mı?
oda bizim taşçı bi abi
iyi içicilerden
iyi işçilerden
kaldırım sökmüyor en azından
bir de rıfkı var,e oda kelime
isimde oluyor
king denilen oyunun dalı da
dalda bir kelime dallamada
dallama iki anlama yoruluyor
biri genelde başta,diğerleriyle oynuyor
diğerleri mi
ben onlardan değilim
boş olduğunu düşündüğüm oluyor isminin
hem kısa,hem çok fazla var
ama oda üretken dişiler gibi
alihan oluyor alican da
alihan kavga ediyor, alican şaklaban
takma isimlerde kelime işte
mesela her şeye muhalefet olan semize benziyor
sadece karşı gelmekle dünyayı durduracak güya
varis diyorlar burda, o deniz sanıyor
elinde bir olta
nerde sazan, o orda
bu arada yürüyüşte devam ediyor
tutulmuş biri çıkıyor ortalardan...
haykırıyor...
bir diğeri de kendine bağırıldığını düşünmüş olmalı
’’ne var lan ’’
kulağından tutuyor zaman
önce saygı bul diyor...
devrim diyen zaten seni tanımıyor..
o her gün aynı düşte
avare uyanıyor....
misket değil ki bu köküldükçe* satın alasın
disket değil ki çıkarıp çıkarıp takasın
modern kelimeler çıkıyor karşıma
paradox, imge, devinim gibi mesela
duraklıyorum da
durak yerinden sökülüyor...
adamlar ölüyor, kelimeler hiç ölmüyor
canilerde öyle
hep hatırlanıyor
tarih kimleri aynı kefeye koyuyor bak
utanmıyor
kökten mi unutsak ne köktenciliği
kökünü mü kurutsak bağnazlığın
diyeceğimde cimbomum aklıma düşüyor
dünyanın zirvesinde
Türk olmak her zaman güzelde
bazen daha başka tat veriyor be
bende meyilleniyor muyum ne...
ayrıntıları ayrı tut diyorum kalemden
o ne dediğini biliyor da..
sadece işine gelen anlıyor
rant girmiş ya Türkçe’mize
sırıtıyor..
fantezileri var elbet kelimelerinde
mesela yenilerden olan şu playboy iş peşinde
manken kendini gökte görüyor
yerin dibinden telepatiyle işte
renklerde giriyor araya
kelimeler onları giyiyor
mesela şu en önde yürüyen maviye yakıştırıyor kendini
umut üstelik ismi,unutuyor geçmişi
umut kavgasızlığın resmi
mavi değen tuvallerde
siyaset sığmıyor ama bir kelimeye
talan sızıyor hemen yanı başına
ama yapmalı birileri elbette
oyuna geç kalacağım şimdi
dert değil de
cahit abi’nin kahkahalarını özlemişim tülay abla
bizim buralarda dostluk farklı tanımlanıyor
yenilgiye değil bakılıyor gülücüğe
ne zaman bitecek diye beklersem kelimeleri
bir sonsuz yol düşüyor aklıma
desene mehmet amca
bu o’culuk bu’culuk eskiden de vardı evladım
dilimizde tüy bitti
bize bizden başka dost yok demekten
bize en büyük düşman olan kelimede bizden geçiyor!
ve bizim ölüm vaktimiz geliyor da
torunda bize benziyor....
sarılamayacaksınız sizde kelimelerle
et düşünce akla
kasap cellat, adam avrat, zaman kancık
hesap gelince haftaya
adamın ipte, kadının dipte, çocuğun tinerde şifası
bak anadoluya dünyayı nasıl kuşatıyor
yoksa bizi bir el mi gıdıklıyor
susma diyeceğimde mehmet amca
ne işin var senin eylemde
fazla ileri gitme e mi
kıyamam sana
kim doğruyu söylese beline kamera çarpıyor
kameramanın teri bin pişman....
patron bildiğini okuyor!
bir tokat yiyorum ansızın
ağzımdan bir kelime düşüyor yere
kanlar içinde
aman Allahım kelimelerde mi ölüyor..
eğiliyorum
kirletilmişliğinden zor okunuyor
eğriliyorum
tüm kelimeler bana dönüyor..
dikiliyorum apansız
size değil diyorum
size eğilenlerden değilim
başkasına da
başkanına da
çatlak sesler duyuyorum
yuh diyor, diğeri sus
öldürün diyor, biri pus
ambulansın Türkçe’si var mı aranızda diye haykırıyorum
ses gelmiyor
fark etmez yabancı olsun ama yürekli olsun
tık çıkmıyor...
o anda kirli elleriyle bir çocuk omuzluyor yerdekini
abi konuşacağına acele etsene
insanlık ölüyor! ! !

bana iki kelimecik kalıyor
’’gururla utanıyorum ’’

* kökülmek= bir oyunda elindekileri tamamen kaybetmek (yöresel)

Ali Aydoğdu

Bu şiirin hikayesi:

sıtkı’nın kendi sarhoş olsa da
vicdanında kelebekler gezerdi

birde
bu kez sorunsuz bitti de
bir sonrakinde eylem yapan kelimeler çakışırsa içimde diye
iç kanamadan korkuyorum..


hep böyle başlamışta bu işkence!