İki bina arası sanki ömrün yarısı
Kaldırım taşından mahzun öyküler türeten adam
Çınara baş harfini kazıyan velet
Zaman, etme bunu diyenlerin ruhunda her an idam
Şehrim mi, sokağım mı kavgasında kalbim ile midem
Köftesine kurban olduğum
Bu ilişki neyin karası

Yakışıklı suratın, bacakların endamlı
Gözlerinde canhıraş verimliliği gençliğin
Toza yazabilsen adını kırk yıl seninleyim
Sahi adın ne senin
Kahve molalarının gözlemi, kahverengi elli
Anlasan öyle bakmazdın bana, sanma korkuyorum
Aşkın arsızı seni, senin pire torbası

Nerden çıktı ki bu can sıkıntısı
İki gına arası bir park düşüyorken payıma
İki lamba arası hep gece, karanlığını sevdiğim
Zaman fiyakalı gömleğinin açmış yakasını
Ah budala sıcaklık geçicisin bilir misin?
Böğrümde dostluğunun yaftası
Satılığım rüzgarına başımın ekşi belası

Yirmiden sonra ayrıldığımız da oldu, kahrolası
Saçlarımı sordu köprün, sustum
Bakışlarımı sordun, küskün değilim
Sorma çıkışlarımı, düşerken düşünmeliydim
Otuzu bulmadım daha ne çabuk unuttun
Doğum günümü bilen mi vardı bu seneye dek
Sakallarım sıklaştı bak yetin, yaramın aynı acısı

Şanslısın kerata, küçüklüğümü de biliyorsun işin cabası
Sadece senin için değil merakım, sırıtma
Üç yaşında bırakmışım ablamı
Beşinden öncesini hatırlayanlara şaşıyorum
Bu neyin karası dediğime de pişmanım
Aydınlar içindeyim, gece lambamın ışığıyla
Siyah giymeyi seviyorken inadına gözümün karası

Bir sen mi kararlısın bu sonsuzluğa
Beyaz zambağımı dikmeyi unutmayan olacak elbet toprağına…

Gülümse ……….
Yeşiline söz verdim dere kenarında
Beyazımla geleceğim

Ali Aydoğdu

bigazete yıl 1 sayı 3